Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

ΠΛΑΝΗΤΕΣ

Πως φανταζόμαστε το σύμπαν;



Φτιάχνουμε το ηλιακό μας σύστημα

Αινίγματα

Τι θα έβλεπες αν ταξίδευες στο διάστημα;


ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΛΑΝΗΤΕΣ



ΥΛΙΚΑ: Κύκλοι από κανσον σε διάφορα χρώματα και μεγέθη που     συμβολίζουν τους πλανήτες και τα αστέρια.


 
Α΄ ΦΑΣΗ

Στερεώνουμε τους κύκλους επάνω στα ρούχα μας
 και χορεύουμε με τη απαλή μουσική


 ο καθένας μόνος του.
Χορεύουμε μακριά ο ένας από τον άλλο,
 χορεύουμε σε κύκλο,

 απομακρυνόμαστε,
 χορεύουν οι μικροί κύκλοι μαζί,
 οι μεγάλοι μαζί,
 τα φωτεινά αστέρια μαζί (κίτρινα),
 τα λιγότερα φωτεινά (μπεζ),
 οι ήλιοι( κόκκινα).
Η γη (γαλάζια)κινείται μόνη της, 
 παίζουμε με την κίνηση της γης,
 κινείται γύρο από τον ήλιο,
 μπορεί να μπει και η σελήνη με την δική της κίνηση.
 
Χωριζόμαστε με απαλές κινήσεις γιατί πετάμε στον ουρανό.
Τα αστέρια κάνουν ομάδες ενώ χορεύουν,
 ταξιδεύουν με τη μουσική, 
κινούνται στο χώρο.

    Τα αστέρια απομακρύνονται σιγά-σιγά από τη γη.
    (Χαμηλώνει η μοισική)

    Β΄ΦΑΣΗ

    Δίνουμε σε κάθε ομάδα ένα μεγάλο χαρτόνι και μπογιές,
     Η ομάδα ζωγραφίζει τι παρατήρησε από ψηλά στο μικρό γαλάζιο πλανήτη.
    Μας διηγούνται την ιστορία τους και την δραματοποιούν.

    Γ΄ΦΑΣΗ

    Δέσιμο της ομάδας και χαλάρωση.
    Καθόμαστε στον κύκλο και παίρνουμε ένα λευκό χαρτί.΄Οσο ακούγεται μουσική ζωγραφίζουμε, όταν σταματήσει τη δίνουμε στον διπλανό μας και συνεχίζει τη ζωγραφιά μέχρι το χαρτί να φτάσει στον πρώτο που ξεκίνησε.


    ποιηματάκι

    Θα κολλήσω ένα ξυλάκι
    κάτω από το φεγγαράκι

    να το κάνω γλειφιτζούρι
    που θα φέρει σ’ όλους γούρι .

    Θα το πιπιλώ  να λιώνει
    μα θα ξαναμεγαλώνει .

    Μια γλειμμένο απομεινάρι
    μια πανσέληνο  φεγγάρι .

    Θέτις  Χορτιάτη




    Κανείς δε μπορεί να κλέψει το φεγγάρι


    Ο Ryokan ήταν ένας ιάπωνας μοναχός και ποιητής, που έζησε τον 18 αιώνα.
    Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε ως ασκητής,
    μένοντας σε μια καλύβα στους πρόποδες του βουνού.


    Μια μέρα, ενώ ο Ryokan έλειπε,
    ένας κλέφτης μπήκε στην καλύβα του.
    Ο Ryokan επέστρεψε ξαφνικά και τον βρήκε να κλέβει τα λιγοστά υπάρχοντά του.
    Ο κλέφτης, μόλις τον είδε, βιάστηκε να το βάλει στα πόδια,
    αφήνοντας πίσω του ένα μαξιλάρι.
    Τότε ο Ryokan άρπαξε το μαξιλάρι κι έτρεξε πίσω από τον κλέφτη
    για να του το δώσει.
    Επιστρέφοντας στην καλύβα του, κάθησε έξω,
    κοιτώντας το φεγγάρι, κι έγραψε:



    «Ο κλέφτης το άφησε πίσω του: το φεγγάρι,
    στο παράθυρό μου».

    Δεν υπάρχουν σχόλια: